„Quo vadis” to powieść z czasów Nerona, pomysł jej napisania wyrósł z mody na dzieła o tematyce antycznej i wczesnochrześcijańskiej, powieść powstała w latach 1893-1896, drukowana była w odcinkach w „Gazecie Polskiej”.
W powieści Sienkiewicz ukazał Rzym w momencie przełomowym, upadku potęgi starożytności i tworzenia się chrześcijaństwa.
POSTACI
| Poganie | Chrześcijanie | ||
| postaci | |||
| Historyczne | Fikcyjne | Historyczne | Fikcyjne |
| Neron
Poppea Sabina Seneka Lukan Watyniusz Witeliusz Petroniusz Akte Tygellinus Aulus Plaucjusz |
Winicjusz
Chryzotemis Eunice Chilon Chilonides Kroton |
św. Piotr Apostoł
Paweł z Tarsu |
Ligia |
| Ursus | |||
| Pomponia Grecyna | |||
| Miriam | |||
| Nazariusz | |||
| Kryspus | |||
| Glaukus | |||
WĄTKI
- historyczny (Rzym za czasów Nerona w I wieku n.e., lata 54 – 68),
- miłość Ligii i Winicjusza,
- narodziny chrześcijaństwa,
- przemiana Chilona Chilonidesa,
- miłość Petroniusza i Eunice.
FAKTY HISTORYCZNE W „QUO VADIS”
- Wojna w Armenii z Partami, z której powraca Winicjusz (63 r.),
- Śmierć małej Augusty, córki Nerona (63 r.),
- Pożar Rzymu (64 r.)
- Spisek Pizona (65 r.),
- Śmierć Petroniusza (66 r.),
- Bunt Windeksa przeciwko Neronowi (68 r.).
WYMOWA „QUO VADIS”
- „Quo vadis” jako odpowiedź Sienkiewicza na panujący pod koniec wieku nastrój dekadentyzmu, obraz prześladowań chrześcijan to analogia do sytuacji Polaków pod zaborami,
- Powieść, odczytywano również w aspekcie patriotycznym, zastosowanie paraleli pomiędzy prześladowaniami i ostatecznym zwycięstwem chrześcijan a losem Polaków, miało uświadomić Polakom, że zwycięstwo wkrótce nadejdzie.
- Dopatrywano się w postaci Ligii słowiańskiego pochodzenia i alegorii Polski (scena ratowania Ligii przez Ursusa na arenie amfiteatru, odczytywano w sposób następujący: Ligia – Polska, przywiązana do rogów germańskiego tura, zostaje ocalona przez Ursusa, który miał symbolizować siłę polskiego narodu),
- Odniesienie etyczne, wskazanie postaw życiowych, zachowań, kanony dobra i zła.