- Wiersz ze zbioru „Lutnia” (1661).
- Tytuł nie oznacza skorupiaków, jest natomiast określeniem gatunku.
- Tego typu utwory czytane wspak mają odmienny sens niż „normalnie” (np. pochwała zmienia się w zniewagę).
- Poeta zastosował taką koncepcję, chcąc zaskoczyć czytelnika.
- Morsztyn celem uczynił kobietę, szydząc z niej bez umiaru
- Wiersz tylko pozornie chwali zalet pewnej niewiasty.
- Czytany wspak całkowicie zmienia swoje przesłanie.
Cnota cię rządzi nie pragniesz pieniędzy;
Złota dosyć masz nie boisz się nędzy;
Czystości służysz nie swojej chciwości;
W skrytości mieszkasz nie przywabiasz gości:
Szyciem zarabiasz nie wygrawasz w karty:
Piciem się brzydzisz nie bawisz się żarty:
Matki się boisz, nie chybiasz kościoła;
Gładki to anioł nie zła dziewka zgoła;
Szumnie ważysz mnie nie srebro w kieszeni;
U mnie wprzód rozum niż miłość się zmieni.