Panowanie w Anglii królowej Elżbiety I (1558-1603) to lata budowania politycznej i ekonomicznej potęgi kraju oraz rozkwitu kultury renesansowej. Czas ten to tzw. epoka elżbietańska.
W kulturze tamtej epoki szczególną rolę odegrał teatr. Teatr elżbietański wywodził się z tradycji widowisk średniowiecznych, prezentowanych na placach miejskich i dziedzińcach przydrożnych oberży. W drugiej połowie XI wieku przedstawienia trafiły na deski specjalnie na tej cel budowanych budynków, jeden z pierwszych powstał w 1576 roku.
Wyjątkowo zasłużony na tym polu jest gmach teatralny „The Globe” („Pod kulą ziemską”), w którym odbyły się premiery większości sztuk Szekspira. Początkowo widowiska opierały się na luźno skonstruowanych scenariuszach, jednak w miarę stabilizacji teatru jako instytucji zaczęto tworzyć teksty literackie, stanowiące kanwę spektaklu.
Teatr elżbietański przyczynił się do rozwoju dramatu jako rodzaju literackiego, a najwybitniejszym jego twórcą był wspomniany wcześniej William Szekspir.
Cechował się skrajną umowności.a i koncentracją na tekście. Niemal nie było rekwizytów i dekoracji, za to kostiumy wyróżniały się bogactwem i wykwintnością.
Wykorzystywano efekty teatralne , np. wystrzały z armat.
_______________________________________________________________________________________________
Budynki teatralne w czasach Elżbiety I miały kształt okrągły, nieraz ośmiokątny, dużo rzadziej prostokątny. Mogły pomieścić około 2000 tysięcy widzów.
Sceną była platforma, wystająca na środek widowni, z trzech stron otaczali ją oglądający, te stojące bilety były najtańsze , droższe bilety były „siedzące”, a najbogatsi z widzów mogli sobie „zafundować” miejsce siedzące na samej scenie obok grających aktorów.
Co ciekawe widzowie mogli podczas spektaklu jeść, pić, głośno wyrażać swoje opinie, a nawet dyskutować z aktorami.
______________________________________________________________________________________________
Na widowni były kobiety i mężczyźni, ale aktorami mogli być tylko panowie, role kobiece grali najczęściej młodzieńcy, a istotne znaczenie miały rekwizyty, które objaśniały dodatkowo sztukę, bo nie stosowano scenografii.
Sztuki wystawiane w angielskich teatrach zrywały z kanonem antycznym, ne respektowały zasady trzech jedności, ani reguły dekorum.By przyci.agnąć widzów autorzy sztuksięgali do historii miłosnych lub wątków sensacyjnych.
Informacją dla widzów był także kolor wywieszanych flag przed spektaklem:
- biała oznaczała komedię,
- czarna- tragedię.