- Romantykami nazwali się poeci angielscy ze schyłku wieku XVIII.
- Przymiotnik romantic w angielskim oznacza coś wypełnionego uczuciem, szczególnie miłością, ponadto coś, co jest tajemnicze, nastrojowe i malownicze.
- Romantyczne myślenie wiązano z granicami ludzkiego rozumu i poznania.
- Dowodzono, że mądrość jest udziałem wszystkich, a nie tylko uczonych. Dostępna jest także nawet prostemu ludowi, który ma usystematyzowaną hierarchię wartości.
- Rok 1822, kiedy to wydane zostały „Ballady i romanse” Mickiewicza, uważa się umownie za początek romantyzmu polskiego.
- W wiek XIX Polacy wkraczali bez własnego państwa, dlatego dominujące miejsce w ówczesnej świadomości narodu zajmowała problematyka niewoli i walki o niepodległość.
- Cały cykl „Ballad i romansów” to także część sporu międzypokoleniowego (spór romantyków z klasykami).
- Dyskusja ta dotyczyła głównie roli poezji, która według romantyków miała obrazować uczucia i poprzez nie własnie – otaczający świat.
- Klasycy zarzucali romantykom brak w literaturze pewnych reguł, porządku myśli i rozbicia obrazu świata.
- Romantycy prezentowali przekonanie o silnym związku człowieka z naturą, którą traktowali jako znak i gwarancję istnienia świata oraz ładu moralnego, którego ona strzeże.
- Romantycy nie dostrzegali wyraźnej granicy między literaturą a życiem. W swej twórczości sięgali do własnych doświadczeń, nieraz kreowali swe życie według literackich wyobrażeń. Przy analizie dzieł romantycznych – istotna jest więc znajomość faktów a nawet legend z życia ich autorów.