Romuald [patron chrześcijański]

  • Urodził się w 952 roku we Włoszech, w okolicach Rawenny, w rodzinie książęcej.
  • WS młodości spędzał beztrosko czas.
  • Pewnego dnia towarzyszył ojcu podczas pojedynku i był świadkiem, jak rodzic zabił swego przeciwnika.
  • Przeżył wstrząs, który stał się powodem jego całkowitej przemiany.
  • Postanowił odbyć za ojca pokutę i udał się do klasztoru benedyktynów.
  • Cesarz Otton III mianował go opatem.
  • Po 3 latach Romuald przyłączył się do pustelnika żyjącego na lagunie koło Wenecji.
  • Później obaj ruszyli na pogranicze francusko-hiszpańskie , do pustelnika Piotra Oreseolo.
  • Romuald poznał prace traktujące o pustelnikach i na tej podstawie stworzył własną wizję życia pustelniczego.
  • W 1012 roku znalazł swoje miejsce i osiadł na stałe, budując małą celę i początkując zreformowany odłam benedyktynów z wyjątkowo ostrą regułą.
  • Mnisi mieszkali w małych odosobnionych celach, praktykowali ciągły post i bezwzględne milczenie.
  • Wprowadzane zasady Romuald sprawdzał na sobie, chociaż spotykał się z wieloma przykrościami.
  • Zmarł w samotnej pustelni w 1027 roku.

  • Imię Romuald składa się z germańskich słów: hron = sława, chluba i waltan = panować, rządzić. Całość oznacza tego, co słynie z rządzenia, którego rządy są sławne.
  • Dzień św. Romualda to 19 czerwca.

 

 

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]