- Dawniej uważano, że rosa spada z nieba, podobnie jak deszcz.
- Uważano więc ją za dar niebios.
- Była znakiem boskiej opieki i bożego błogosławieństwa.
- Traktowano ją jako znak wesołości, orzeźwienia, świeżości i urodzaju.
- Stanowiła emblemat światłości, przemijania, ulotności, efemeryczności, kruchości\ oraz śmierci.
- Krople rosy uważano za łzy.
- Postrzegano rosę także jako podobieństwo, braterstwo i jednocześnie samotność.
Odniesienia znaleźć można:
- Proroctwo Ozeasza 6, 4.
- Proroctwo Izajasza 26,19.
- II Księga Królewska 17, 11-12.
- Deuteronomium 31,2.
- Genesis 27,39.
- W. Szekspir, „Hamlet”.
- A. Mickiewicz, „Konrad Wallenrod”.
- J. Słowacki, „Kordian”.
- M. Konopnicka, „Na fujarce”.
Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza, Białystok 2003.