- Byłą atrybutem grecko-rzymskich bogiń miłości, płodności, poranka, wiosny, wdzięku i radości.
- Zdobiła ołtarze i posągi Dionizosa.
- W mitologii róże powstały w chwili urodzin Afrodyty (Wenus), dlatego są jej atrybutem..
- W średniowieczu symbolizowała miłość dworską, rycerza do swej pani serca.
- Uznawana jest za królową kwiatów.
- Postrzega się ją jako symbol i atrybut pięknych kobiet, ogólnie urody i doskonałego piękna.
- Biała róża to znak Marii Panny, symbol cnoty, czystości i pobożności.
- Postrzegana jest także jako znak wiosny i odradzającego się życia.
- W chrześcijaństwie jest też znakiem Chrystusa i oznacza zmartwychwstanie.
- Może jednakże oznaczać śmierć i przemijanie, nietrwałość życia czy szczęścia.
- Niekiedy jest emblematem życia zależnego od śmierci.
- Róża to też znak nierozłącznej więzi szczęścia i cierpienia, przyjemności, namiętności, przykrości, a także cierpienia, pasji i mistycyzmu.
- Kolce róży to symbol trudów, przykrości i bólu życia.
- Ponieważ różami dekorowano sale biesiadne, oznaczała także dyskrecję, mówić „pod różą” oznaczało „w tajemnicy”.
Odniesienia odnaleźć można:
- Owidiusz, „Sztuka kochania”.
- Hafiz, „Dywan”
- D. Naborowski, „Róża”.
- A. Mickiewicz, „Konrad Wallenrod”.
- A. Mickiewicz, „Grób Potockiej”.
- J. Słowacki, „Kordian”.
- J. Słowacki, „Sen srebrny Salomei”.
- S. Wyspiański, „Wesele”.
- M. Romanowski, „Co tam marzyć”.
- L. Szczepański, „Rosa mystica”.
Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza, Białystok 2003.