„Róża” Tadeusz Różewicz

• Wiersz związany z doświadczeniem wojennym.
• Poświęcony został nieżyjącej dziewczynie.
• Tytułowa „Róża” to nie tylko imię zabitej ukochanej, ale także nazwa kwiatu, symbolu miłości, śmierci i męczeństwa.
• Gdy złotowłosa dziewczyna Róża ginie – zostaje pochowana  „w czarnej ziemi”, a jej ojciec szaleje z rozpaczy.
• W tym samy czasie druga róża (kwiat), troskliwie pielęgnowana przez ogrodnika, rozkwita czerwienią, zachwycając swym pięknem.
• Dla poety jest to jednak znak, że pamięć o zmarłych przemija, podobnie jak umiera w żywych wiara.

Róża to kwiat
albo imię umar­łej dziew­czy­ny.

Różę w cie­płej dło­ni moż­na zło­żyć
albo w czar­nej zie­mi.

Czer­wo­na róża krzy­czy
zło­to­wło­sa ode­szła w mil­cze­niu.

Krew ode­szła z bla­de­go płat­ka
kształt opu­ścił suk­nie dziew­czy­ny.

Ogrod­nik tro­skli­wie krzew pie­lę­gnu­je
oca­lo­ny oj­ciec sza­le­je.

Pięć lat mija od Twej śmier­ci
kwiat mi­ło­ści, któ­ry jest bez cier­ni.

Dzi­siaj róża roz­kwi­tła w ogro­dzie
pa­mięć ży­wych umar­ła i wia­ra.