Lucjan Rydel
(17 maja 1870, Kraków -8 kwietnia 1918, Bronowice, Kraków)
Poeta, pisarz dramatyczny, tłumacz.
Syn profesora UJ, otrzymał staranne wykształcenie, studiował prawo, filozofię i literaturę w Polsce i za granicą (wyjechał w 1894 roku).
Profesor na wyższych kursach żeńskich A. Baranieckiego i w Akademii Sztuk Pięknych.
W 1900 roku ożenił się z chłopką z Bronowic, siostrą żony Włodzimierza Tetmajera. Jego wesele stało się osnową „Wesela” Wyspiańskiego.
Twórczość literacką zainicjował wierszami w tomie „Poezje” z 1899 roku oraz dramatami „Matka” 1893 i Dies irae (1893).
Jako poeta dobrze opanował rzemiosło pisarskie, miał dużą kulturę literacką, choć bez silnej indywidualności poetyckiej.
Wybrane utwory to:
- „Zaczarowane koło” 1900,
- „Bajka o Kasi i królewiczu” 1903,
- „Betlejem polskie” 1906,
- „Pan Twardowski” 1906,
- „Bodenhain” 1907,
- „Ferenike i Pejsidoros” 1909,
- „Madejowe łoże” 1909.
- „Zygmunt August” ( trylogia Królewski jedynak”, „Złote więzy”, „Ostatni” 1913).