- Jeden z prądów oświeceniowej myśli i literatury.
- Rozwijający się w oświeceniu prąd umysłowy i literacki.
- Miał charakter polemiczny w stosunku do dominującego w tej epoce klasycyzmu.
- K;lad nacisk na subiektywny charakter doświadczenia ludzkiego, przygotowując estetyczny grunt dla preromantyzmu.
- Jego przedstawiciele podkreślali znaczenie indywidualnego przeżycia emocjonalnego utożsamienia się z drugim człowiekiem.
- Sentymentaliści odeszli od ideałów klasycznej harmonii i ładu, odrzucali skrajnie rozumowe i racjonalistyczne tłumaczenia wszelkich zjawisk życia indywidualnego i społecznego.
- Wiodącym ich hasłem był powrót do natury, będący rękojmia prawidłowego rozwoju osobowości ludzkiej.
- Głównym gatunkiem była sielanka.
- Najwybitniejszym przedstawicielem prądu był Jean-Jacques Rousseau (1712-1778).
- Jego utwory (np. „Nowa Heloiza”) wywarły ogromny wpływ nie tylko na sentymentalistów, ale także niektórych romantyków, m. in. Adama Mickiewicza (1798-1855).
- W literaturze polskiej sentymentalizm znalazł wyraz w twórczości dwóch wybitnych poetów oświeceniowych:
- Franciszka Dionizego Kniaźnina (1750-1807),
- Franciszka Karpińskiego (1741-1825), który postulował ideał „człowieka czułego”.