Mikołaj Sęp-Sarzyński
(1550, Zimna Woda lub Rudna pod Lwowem-1581, Wolica pod Przemyślem)
Poeta późnego renesansu i wczesnego baroku. Autor wierszy metafizycznych. Pisał zarówno po polsku, jak i po łacinie. Podejmuje tematy niepewności i niestabilności ludzkiego życia
O jego życiu wiadomo niewiele, pochodził z rodziny szlacheckiej, miał dwóch młodszych braci, najprawdopodobniej w młodości zbliżył się do protestantyzmu (studiował na protestanckim uniwersytecie w Wirtemberdze), później powrócił do Kościoła katolickiego.
Wiersze jego ukazały się pośmiertnie (zmarł prawdopodobnie na gruźlicę), a wydał je brat Jakub, w 1601 roku w tomie „Rytmy albo wiersze polskie”, choć w zbiorze znajdują się również drobne wiersze łacińskie.
Najbardziej znane utwory to:
- Sonet IV. O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem,
- Sonet V. O nietrwałej miłości rzeczy świata tego,
- Psalm CXXX Paraphrasis. De profundis clamavi ad Te, Domine [Parafraza psalmu sto trzydziestego. Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie].