Percy Bysshe Shelley
( 4 sierpnia 1792, Field Place – 8 lipca 1822, Spezzia, wybrzeża Włoch)
Poeta i eseista angielski.
Syn bogatego arystokraty z hrabstwa Sussex. Uczył się w Elton i Oxfordzie, otwarcie przeciwstawiał się zasadom panującym na uniwersytecie.
W 1811 roku wydał rozprawę „O potrzebie ateizmu”, wskazując, że nie istnieją żadne dowody na istnienie Boga. Wyrzucono go za to z uniwersytetu, a jego rodzina wyrzekła się go. Dumny Shelley zrezygnował z bogactwa w imię wolności myśli, słowa i czynów.
Mieszkał w Londynie, mając zaledwie 19 lat zakochał się w szesnastolatce Harriet Westbrook, młodzi postanowili uciec i pobrać się. Tak też się stało (1811), ale związek nie należał do szczęśliwych, ponieważ po powrocie do Londynu Shelley poznał równie młodą córkę myśliciela Wiliama Godwina i jedną z pierwszych feministek – Mary Wollstonecraft, dla której opuścił żonę i wyjechał z nią do Szwajcarii. Dwa lata później żona popełniła samobójstwo.
Po jej śmierci twórca prowadził chaotyczne życie, wdawał się w przelotne związki, czując się człowiekiem wolnym i nieograniczonym. Całe życie ulegał skrajnym namiętnościom, a niesprawiedliwość reagował szczerym gniewem, choć w wielu innych sprawach był niezdecydowany.
W wierszu „Adonais” (1821) życie porównał do szklanej kopuły, barwiącej białe promienie wieczności, dopóki nie zostanie zdeptana przez śmierć.
Był wspaniałym poetą lirycznym, doskonale w swych utworach obrazował samotność i tragizm ludzkiego życia.
Zginął niedaleko Spezzia u wybrzeży Włoch, kiedy razem z przyjacielem wypłynął łodzią podczas sztormu, morze kilka dni później wyrzuciło ciała obu młodzieńców, mieli obaj po niespełna 30 lat.
Ważniejsze utwory:
- 1813, „Queen Mab”,
- 1816, „Alastor”,
- 1819, „Prometeusz wyzwolony”,
- 1820, „Oda do zachodniego nieba”, „Oda do skowronka”,
- 1821, „Adonais”, „Triumf życia” (utwór nieskończony).