- Sielanka – bukolika, ekloga, idylla, gatunek literacki obejmujący utwory z życia wiejskiego, ukazujące wyidealizowany świat i beztroskie życie rolników, pasterzy, myśliwych, rybaków itd.
- Sposób ukazywania postaci jest skonwencjonalizowany, czyli sztuczny, zgodny z formami wypracowanymi przez tradycję.
- Najczęściej mają one charakter monologu lirycznego, nieraz zostają w nie wplecione dialogi, opis lub narracja.
- Ma długi rodowód sięgający czasów antycznych.
- Największą popularność osiągnęła w okresie sentymentalizmu i preromantyzmu jako tzw. sielanka sentymentalna.
- Utwór był nasycony liryzmem, rzewnością, opisywał urodę krajobrazu i historię uczuć ludzkich zespolonych z rytmem natury.
- Ten typ uprawiali m. in.:
- Franciszek Karpiński (1741-1825),
- Franciszek Dionizy Kniaźnin (1750-1807),
- Kazimierz Brodziński (1791-1835).
- W dobie romantyzmu sielanka straciła na znaczeniu.
- Współcześnie pojawia się wyłącznie na prawach stylizacji.