Sonety krymskie – cykl 18 wierszy (sonetów), dedykowanych towarzyszom podróży, opartych na sonetach w stylu włoskim, wydanych w 1826 roku (wspólne wydanie z Sonetami odeskimi). Stanowią pokłosie wycieczki poety na Krym (sierpień/październik 1825 r.), są dowodem i dokumentem zauroczenia Mickiewicza orientem, egzotyką. Poszczególne sonety to obraz krajobrazów Krymu: burzy morskiej, stepów akermańskich, szczytu Czatyrdah i góry Ajudah. Pojawia się także w nich nowy typ bohatera lirycznego – pielgrzyma, rozdartego wewnętrznie (z jednej strony pełnego zachwytu przyrodą , z drugiej tęsknotą za ojczyzną).