Św. Elżbieta z Turyngii
(1207-1231)
Pochodziła z królewskiego rodu Arpadów, pochodzących z Węgier. Bardzo wcześnie owdowiała, co wpłynęło na jej zbożne czyny, pokutę in konieczność wychowania dzieci. Pod koniec swego krótkiego życia wstąpiła do III zakonu franciszkańskiego. Zyskała ogromną sławę ze względu na swą świętość i pobożne życie, dlatego kanonizowana została zaledwie 4 lata po śmierci.
Pod jej wezwaniem działa zakon elżbietanek. Z jej osobą wiąże się też legenda, opowiadająca że mąż zapytał ją pewnego razu co wynosi z domu tak szczelnie schowane. Elżbieta miała w zawiniątku chleb, ale spłoszona powiedziała, że są to róże. Kiedy, na żądanie męża, rozwinęła tobołek, rzeczywiście były tam piękne pachnące kwiaty.