„Świtezianka” jest balladą, należy do gatunku synkretycznego, mieszanego, skupia w sobie elementy trzech gatunków literackich. Jako gatunek pochodzi z wierzeń ludowych, omawia sprawy moralności, winy, kart, zdrady.
| Cechy liryki |
- podział na strofy i wersy,
- występowanie środków artystycznych,
- wprowadzony wyraźnie nastrój (grozy, tajemniczości, niesamowitości),
|
| Cechy epiki |
- występowanie narratora (kogoś z mieszkańców okolic jeziora Świteź),
- nie jest to narrator wszechwiedzący, nie wie przecież kim jest dziewczyna spotykająca się ze strzelcem,
- opowiada o zdarzeniach jakby się rozgrywały współcześnie,
- jest obserwatorem i komentatorem wydarzeń (opisuje ich tło, wykorzystuje mowę zależną,
- bohaterowie (młoda dziewczyna, która zmienia się w nimfę wodną i strzelec ze dworu),
- akcja wiąże się z przysięgą miłości, zdradą, karą, która spotyka za niedotrzymanie danego słowa,
|
|
Cechy dramatu
|
- postaci rozmawiają ze sobą (prowadzą dialog),
- występują strofy złożone tylko z dialogu,
- obok bohaterów rzeczywistych (realnych) występują fantastyczne,
- złe postawy zostają ukarane.
|
