- Opowieść uznana za książkę najbardziej osobistą Magdaleny Tulli.
- Zaliczana jest do prozy wspomnieniowej, analizującej znaczące momenty życia.
- Autorka sięga w niej do wspomnień z dzieciństwa i dorosłego życia.
- Utwór jest próbą rozmowy i rozliczenia się ludźmi bliskimi, ale już po ich śmierci.
- Bohaterką opowieści jest kobieta, która czuje się niezrozumiana.
- Od dzieciństwa właściwie zmaga się z alienacją wśród najbliższych.
- Ludzie wokół prezentują postawę „trzymania fasonu” i spokoju.
- Takie podejście powoduje bagatelizowanie problemów głównej bohaterki i godzenie się na upokorzenia.
- Książka bardzo emocjonalna.