Anonimowa piosenka bardzo popularna wśród oddziałów NSZ (Narodowych Sił Zbrojnych, polskiej konspiracyjnej organizacji wojskowej obozu narodowego, działającej w latach 1942–1947) oraz WiN (Ruch Oporu bez Wojny i Dywersji „Wolność i Niezawisłość”, polska cywilno-wojskowa organizacja konspiracyjna założona 2 września 1945 w Warszawie).
Pieśń powstała prawdopodobnie wśród kawalerzystów z bolszewikami, w czasie bitwy 1920 roku (cudu nad Wisłą), po II wojnie trafiła do śpiewników harcerskich, po zmianach słów szwadron i żołnierze na drużynę i harcerzy. Funkcjonuje również pod tytułem „Już dopala się ogień biwaku”.
Już dopala się ogień biwaku
A nad rzeką unosi się mgła,
Po szwadronie ni śladu, ni znaku,
Tylko diegtiar w oddali gdzieś gra. /bis
Tylko słychać gdzieś bardzo daleko,
Jęk szrapneli unosi się wzwyż.
Za urwiskiem tam wije się rzeka,
A za rzeką mogiła i krzyż. /bis
Pod tym krzyżem, pod drzewem zwalonym,
Śnią żołnierze o Polsce swój sen.
Bodaj po to być warto żołnierzem,
By sen cudny miał przyśnić się ten. /bis
Bodaj widzieć padając w ataku,
Polskę wolną i czystą jak łza.
Po szwadronie ni śladu ni znaku,
Tylko diegtiar w oddali gdzieś gra. /bis