Janusz Tazbir
(5 sierpnia 1927, Kałuszyn – 3 maja 2016, Warszawa)
Historyk, publicysta, popularyzator wiedzy historycznej.
Profesor nauk humanistycznych, badacz polskich dziejów kultury XVI i XVII wieku (staropolskiej, reformacji i kontrreformacji i tolerancji w Polsce przedrozbiorowej).
Jeden z największych znawców kultury i ruchów religijnych w Polsce.
Członek Polskiej Akademii Nauk.
Autor wielu wydawnictw o tematyce historycznej, najbardziej znane to:
- Piotr Skarga. Szermierz kontrreformacji (1962).
- Historia Kościoła katolickiego w Polsce (1460–1795) (1966).
- Państwo bez stosów. Szkice z dziejów tolerancji w Polsce w XVI i XVII wieku, (1967).
- Arianie i katolicy (1971).
- Kultura szlachecka w Polsce (1978).
- Spotkania z historią (1979).
- Tradycje tolerancji religijnej w Polsce (1980).
- Świat panów Pasków (1986).
- Kultura polskiego baroku (1986).
- Okrucieństwo w nowożytnej Europie (1993).
- Reformacja, kontrreformacja, tolerancja (1997).
- Polska na zakrętach dziejów (1997).
- W pogoni za Europą (1998).
- Pożegnanie z XX wiekiem, Wydawnictwo Iskry (1999).
- Łyżka dziegciu w ekumenicznym miodzie (2004).
- Długi romans z muzą Klio, (2007).
- Pokuszenie historyczne. Ze świata szabel i kontuszy (2011).