Restauracja to inaczej przywrócenie rodu Stuartów na tron Anglii i Szkocji w 1660 roku. Za fakt niezwykle sprzyjający uznali ludzie teatru, którym przez prawie 20 lat nie wolno buło występować (1642-1660 parlament pod kontrolą purytanów zamknął wszystkie teatry).
Aktorzy działali „w podziemiu”, ponieważ w 1649 roku zawód aktora uznano za nielegalny, a wędrujące trupy aktorskie traktowano jako włóczęgów i przestępców. Pomimo ryzyka wystawiano nielegalnie krótkie formy rozrywkowe.
W szybkim czasie zaczęły się pojawiać nowe grupy teatralne i teatr stał się niemal codzienną rozrywką. Najpopularniejszym wówczas gatunkiem stała się komedia obyczajowa, a twórcami byli, np.
- John Etherege (1635-1692),
- William Wycherley (1641-1715),
- William Congreve (1640-1729).
Bohaterami sztuk byli przeważnie londyńczycy, lubiący kobiety i zabawy, hazard i teatr, bez grosza (najczęściej) przy duszy, rozrywkowi, poświęceni zdobywaniu kobiet, traktujący małżeństwo jako nieszczęście. Przedstawiane kobiety marzyły o małżeństwie i zastawiały swe pułapki na kolejnych amantów. Często w tych komediach imię bohaterów odpowiadało osobowości danej postaci. Ludzie teatru przeciwstawiali się krytykom tych sztuk twierdząc, że ilustrują po prostu realne życie.
Mimo ostrej krytyki, komedie tego czasu wniosły sztuki dramatycznej wiele nowego:
- pojawiły się na deskach kobiety,
- po raz pierwszy zaczęto tworzyć dekoracje,
- dialogi stały się żywsze, bo zrezygnowano z długich opisów miejsc, co dała właśnie dekoracja.