Józef Tischner
(1931-2000)
Wybitny filozof, eseista, publicysta i kapłan, używał pseudonimów „Wawrzek Chowaniec”, „Molinista”, „Józek Szkolny”, „Jegomość Józek” .
Urodził się na Podhalu i całe życie był związany z tym regionem, pełnił funkcję kapelana Związku Podhalan, organizował msze pod Turbaczem. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, krakowskim Seminarium Duchownym (święcenia duchowne w 1955 roku), Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i na UJ.
Był proboszczem, katechetą, a także wykładowcą filozofii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie, kierownikiem Katedry Filozofii Człowieka. Pracował w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”.
Nagradzany za szerzenie tolerancji i działalność na rzecz pojednania Polaków Orderem Orła Białego w 1999 roku.
Główne dzieła w jego dorobku to:
- „Świat ludzkiej nadziei” 1975,
- „Etyka solidarności” 1981,
- „Filozofia dramatu” 1990,
- „Nieszczęsny dar wolności” 1993,
- „Jak żyć” 1994,
- „Historia filozofii po góralsku” 1997,
- „Spór o istnienie człowieka”1998,
- „Ksiądz na manowcach” 1999,
- „Myśli wyszukane” 2000.
Niezwykły człowiek, kapłan i myśliciel.