- W starożytnej Grecji najwyżej ceniony dramatyczny gatunek literacki.
- Podstawową jego cechą jest konflikt tragiczny, polegający na uwikłaniu bohaterów w sytuacje wymagające od nich wyboru między dwiema równorzędnymi lecz przeciwstawnymi racjami.
- Taki dylemat sprowadza na nich rozmaite problemy, a ponieważ sytuacja jest w zasadzie niemożliwa do rozwikłania, końcowy wybór, którego dokonują bohaterowie, okazuje się się nieodpowiedni.
- Drugim istotnym elementem tragedii greckiej jest ironia tragiczna.
- Wyraża sie tym, że główne postaci nieświadomie dopuszczają się strasznych i niewybaczalnych zbrodni, za ktore potem ponoszą karę.
- Tragiczna wina jest określana mianem harmatii, a spiętrzenie dramatycznych powikłań nazywa się katharsis i prowadzi do klęski bohatera.
- Głównym pojęciem a zarazem zasadniczym celem tragedii greckiej było wywołanie u odbiorcy katharsis.
- Efekt ten osiągano poprzez specjalnie skonstruowany proces naśladowania, nazywany mimesis.
- Fabuła była podporządkowana zasadzie trzech jedności i mocno naznaczona patosem.
- Fabuła tragedii greckiej realizowała trwały model kompozycyjny, otwierał go zawsze prolog, następnie następował parodos, potem episodia i stasimona, a na końcu eksodos.