- Specyficzną numerację przyjął i utrzymał przy publikacji utworu Adam Mickiewicz.
- Mial w rękopisie – nieukończoną część I.
- Jej związek z następnymi częściami był luźny, ale sam nigdy jej nie opublikował.
- Częścią III poeta nazwał utwór, który powstał po niemal 10 latach.
- Na pewno nie daje się on wmontować między części II i IV, opublikowane w 1823 roku.
- Część III stanowi ich osobliwą kontynuację.
- Zagadkowa numeracja zawsze interesowała badaczy.
- W każdym razie, Mickiewicz ogłaszając dwa luźno ze sobą związane teksty – nazwał je II i IV częścią tego samego utworu.
- Ukazał je jako fragmenty całości większej, „otwartej”, bo może kiedyś zostać uzupełniona.
- Romantycy często tak postępowali.
- Nazywali swoje dzieła fragmentami lub ułomkami.
- Sugerowali, że brak im początku lub zakończenia.
- Twierdzili, że pisarz przerwał pracę, nie ukończył myśli.
- Taki sposób przedstawiania dzieła miał być przykładem podejmowania dyskusji z czytelnikiem.