Bezpośrednim impulsem do powstania dramatu było wesele Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny.
PAN MŁODY (LUCJAN RYDEL)
- Pan młody ze sztuki Wyspiańskiego to własnie Rydel,
- W dniu ślubu miał 30 lat i był znanym poetą,
- Był mieszczuchem, ale fascynowała go wieś i ludowość, choć miała raczej sztuczny charakter,
- Ogarnięty chłopomanią opowiadał w mieście, że na wsi chodzi boso i nie nosi kalesonów,
- W konkury chodził boso, w marynarce i krawacie, co śmieszyło krakowian, oburzało zaś bronowiczan,
- Wyspiański znał blisko Rydla i jego słabostki,
- Ukazał go na poły ironicznie, na poły dobrodusznie,
- Jak wówczas mówiono prezentował wszystkie cechy Sobieszczańskiego filistra,
- Był afektowany, sztuczny, bardziej zafascynowany przeżywaniem swojej miłości do młodziutkiej Jagusi, niz sama Jagusią,
- Ważniejsze od uczucia było dla niego mówienie o nim.
PANNA MŁODA (JADWIGA MIKOŁAJCZYKÓWNA)
- Młodsza od Rydla o 14 lat,
- Chłopska córka, bez wykształcenia,
- W dramacie jawi się jako dziewczyna naiwna, bezpośrednia, chwilami prymitywna i prostacka,
- Stanowi przeciwwagę dla „teatralnego” Pana Młodego,
- W rzeczywistości Jadwiga Mikołajczykówna była osobą nieśmiałą, subtelną, z fantazją, śliczną (wg opisu, np. A. Grzymały-Siedleckiego),
- Po premierze Rydel poczuł się obrażony scenicznym wizerunkiem żony i napisał o tym do Wyspiańskiego, w wyjątkowo chłodnym liście do niego).
GOSPODARZ (WŁODZIMIERZ TETMAJER)
- Znany malarz,
- od dziesięciu lat żonaty z najstarszą z sióstr Mikołajczykówien – Hanną,
- Wesele Rydla odbywa się w jego bronowickim dworku,
- Boy-Żeleński uważał, że Tetmajer zżył się się doskonale z ludźmi wsi, cieszył się ich zaufaniem, był nawet posłem do parlamentu.
DZIENNIKARZ (RUDOLF STARZEWSKI)
- Publicysta krakowskiego „Czasu”,
- Doskonały obserwator realiów politycznych Europy i świata końca XIX wieku,
- W utworze jego poglądy czytelnik poznaje słowami „niech na całym świecie wojna, byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna”),
- Był jednym z najbardziej przenikliwych publicystów tego okresu,
- Głęboko zaangażowany w sprawy Polski, niczym nowy Stańczyk, przestrzegał Polaków przed zbliżającą się klęską,
- On jeden w dramacie dokonuje obiektywnej oceny rzeczywistości, choć później także w nią wątpi.
POETA (KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER)
- Odgrywa w dramacie istotną rolę,
- Przyrodni brat Włodzimierza-Gospodarza, wówczas u szczytu sławy,
- Postrzegany przez krytykę literacką jako nowoczesny poeta, uwrażliwiony filozoficznie i artystycznie na problemy epoki,
- Tetmajer dawał wyraz kultu wobec filozofii Schopenhauera i Nietzschego w swojej poezji,
- Wyrażał uwielbienie dla sztuki jako najwyższego osiągnięcia ludzkości,
- Z kultem sztuki połączył miłość, erotykę, prezentując jak na owe czasy wyjątkowo odważne ich postrzeganie,
- Początkowo w „Weselu” ukazany jest jako bawidamek i uwodziciel, flirtujący z Maryną, Rachelą i Panną Młodą,
- Jest to jednak poza, bo Poeta marzy o wielkich sprawach, które mogłyby odmienić bieg historii,
- Rozdarty między marzeniami a pospolitą rzeczywistością prowokuje Pannę Młodą do zaproszenia Chochoła.
RACHELA
- Niewiele ma wspólnego ze swoim pierwowzorem,
- Autentyczna córka bronowickiego karczmarza nazywała się Pepa Singer, miała 15 lat, była dość bezbarwna, nie brał tak naprawdę udziału w bronowickim życiu artystycznym,
- Dramat zmienił jednak diametralnie jej życie,
- Stała się cieniem literackiej Racheli, bywając bardzo często w artystycznych lokalach Krakowa,
- W 1914 roku wstąpiła do Legionów, gdzie była sanitariuszką,
- Po odzyskaniu niepodległości przyjęła chrzest,
- Zmarła w 1955 roku, owiana legendą „Wesela”.
Pozostałe postaci „Wesela” mają znaczenie drugoplanowe, niemniej każda z nich ma swój pierwowzór w rzeczywistości, np.
- NOS – malarz Tadeusz Nosowski, jemy przypisał Wyspiański także cechy innego malarza Stanisława Czajkowskiego, a połączenie dało ironiczno-groteskowy obraz maniery polegającej na nadmiernym i podniesionym do rangi misterium piciu alkoholu,
- RADCZYNI – ciotka Rydla, żona krakowskiego lekarza i radcy miejskiego, Anna Domańska, autorka powieści historycznych dla młodzieży (np. „Historia żółtej ciżemki),
- KLIMINA – przeciwieństwo radczyni, energiczna, pewna siebie baba, zasiedziała w Bronowicach, dowcipna, w rzeczywistości także chrzestna matka córeczki Włodzimierza Tetmajera – Isi,
- ZOSIA i MARYNA – siostry Pareńskie, w dramacie noszą swoje prawdziwe imiona, córki lekarza, profesora Pareńskiego, Zofia Pareńska została w 1904 roku żoną Tadeusza Boya-Żeleńskiego,
- HANECZKA – Hanka Rydlówna, siostra Lucjana Rydla,
- CZEPIEC – w dramacie występuje jako Wójt, w rzeczywistości Błażej Czepiec, szwagier Jacka Mikołajczyka (Ojca), a więc wuj Gospodyni, pisarz gminny w Bronowicach, chłop oświecony, skłonny do wypitki i bitki, pełen buty, bezkompromisowy, w dramacie popada w konflikty, zlekceważony przez Dziennikarza szuka odwetu, a jednocześnie jako pierwszy gotowy jest do wielkiego czynu.
- Drużbowie weselni – JASIEK i KACPER, a także młodziutki KUBA (Jakub Mikołajczyk, najmłodszy brat Gospodyni i Panny Młodej), zachowują, podobnie jak Isia, autentyczne imiona,
- Są [postaciami epizodycznymi, dodają kolorytu zabawie,
- JASIEK, jednak, w chwili gdy Gospodarz daje mu Złoty Róg, który otrzymał od Wernyhory, i poleca rozesłać wiadomość – staje się osobą ważną,
- Jego lekkomyślność prowadzi do tragedii, finałowej klęski.