Czytając stare teksty, nie rozumiemy niektórych wyrazów, bowiem nie funkcjonują w języku współczesnym. W dziejach narodu i języka są wyrazy, które wyszły z użycia, a na ich miejsce pojawiły się nowe.
Zanik wyrazów wiążę się z rozwojem kultury materialnej i duchowej narodu, giną stare narzędzia, budowle czy inne wytwory, a wraz z nimi giną i ich nazwy.
Bardzo dużo zmian dotyczy słownika:
- odzieży (np. giezłeczko, nadragi),
- sztuki wojennej (kopie, sulice, szyszak),
- budownictwa (strzecha, jatka),
- naczyń domowych (stągiewka, konew),
- narzędzi (skrodło, radło),
- rodziny (świekra, dziewierz),
- ustroju i organizacji państwa (hetman, podkanclerzy),
- psychiki (gorlić, śmierny).
Powodem zanikania jest starzenie się, zużycie wyrazów, tracących swą wartość obrazową i uczuciową, dlatego pojawiają się wyrazy nowe, świeże, bardziej obrazowe i mające wyraźniejsze zabarwienie uczuciowe.