Cechy satyry na przykładzie utworu Ignacego Krasickiego:
- utwór wierszowany, napisany wierszem ciągłym (stychicznym), trzynastozgłoskowcem z rymami parzystymi, żeńskimi, dokładnymi,
- dłuższy utwór, gdzie bohaterami są jedynie ludzie, często występują w nim dialogi.
- realizuje cele dydaktyczne, ośmiesza wady ludzkie, takie jak: nieczułość, lekceważenie innych, myślenie wyłącznie o sobie, próżność, łamanie zasad wiary katolickiej, rozrzutność, bezmyślność, uleganie modzie, kryta tego, co polskie, niegospodarność, nieodpowiedzialność,
- stanowi krytyczny obraz autora do przedstawianych postaci i sposobu ich postępowania,
- karykaturalny obraz rzeczywistości, przejaskrawiony, wyolbrzymiony i ośmieszony,
- w „Żonie modnej” odnaleźć można elementy epicki (bohaterowie, jeden jest narratorem, akcja, wydarzenia) czy dramatu (dialog, monolog Piotra), co pozwala stwierdzić, że jest to gatunek mieszany.